Een goed begin met Brinta

Vroeger, toen ik een klein blond meisje was, gaven mijn ouders mij elke ochtend pap als ontbijt. Warme pap in een bekertje met een tuitje. Zelfs op vakantie in Tunesie ging die pap mee. De meeste mensen gruwelen van pap. Het doet denken aan weeshuizen, Oliver Twist, arme kinderen in de derde wereld, oude mensen en melk met een vel. In mijn herinnering was pap eten allerminst traumatisch, ik vond het altijd erg lekker. Nadat ik eens rijstepap gemaakt had, wilde ik me ook wel weer wagen aan de Brinta uit mijn jeugd. Nou, eindelijk begrijp ik de pap-trauma's. Met alle respect, ik weet dat ik het niet mag zeggen, maar het was GOOR. En dan had ik nog wel voor de FruitVit variant van Brinta gekozen, naar mijn idee was dat een moderne laagdrempelige instap-variant voor beginners van de vellerige havermoutpap. Nu staat die pap in mijn keukenkastje en ik weet zeker dat ik er geen hap meer van zal eten. Wat zal ik er eens van maken? Ik sta open voor alle recepten, zolang het maar niet naar drillerige vellerige pap smaakt.



Met een beetje fantasie en een beetje Google heb ik me voorgenomen het onderstaande recept eens te maken:

Havermout, appel en rozijnen muffins

1 ei
200 ml melk
1 (kleine)appel in stukjes
100 ml zonnebloem olie
100 gram bloem
200 gram Brinta FruitVit
1 theelepel dubbel koolzure soda
1 theelepel kaneel
60 gram bruine suiker


Roer het ei, de melk en de olie doorelkaar. Voeg hieraan langzaam de bloem, Brinta, soda, kaneel en suiker toe. Mix het geheel goed doorelkaar en doe de stukjes appel er als laatste bij. Bak de muffins in een muffinvorm op 200 graden ongeveer 25 minuten.


Hoewel pap me nu doet gruwen heb ik toch met plezier de geschiedenis van 55 jaar Brinta zitten lezen. Lees het artikel hier. Over noeste Groningse arbeid en een product en merknaam dat tot nu toe alle fusiegolven, naamsveranderingen en moderniteiten heeft doorstaan.

Malva Pudding

Een tijd lang ben ik vrijwilliger geweest bij het Kinderkookkafé. Zoals de naam al doet vermoeden koken de kinderen in het kinderkookkafé. \Als liefhebber van zoete lekkernijen, doet het niemand verbazen dat ik daar graag mee hielp met de high tea feestjes. Weekenden achtereen bakte ik muffins, scones, cakejes, koekjes, schuimpjes en maakten we bonbons. Een meisje van een jaar of acht gaf haar verjaardagsfeestje en zei: 'ik wou dat ik jou was. Jij mag op iedereens feestje komen!' En zo voelde ik me ook!

Maar taart en koek was niet het enige dat uit de keuken van het Kinderkookkafé getoverd werd. Kinderen vanaf 8 jaar koken er ook heuse diners, een feestmaal met een thema dat ook door de kinderen met groots enthousiasme geserveerd wordt. Op een avond werd er Zuid Afrikaans gekookt. We maakte onder andere boboti en als toetje iets waar ik nog nooit van gehoord had: Malva Pudding.

Het is een heerlijk maar zwaar nagerecht dat de amerikanen hebben geadopteerd als Kerstgerecht. Mede dankzij Oprah is het gerecht de wereld over gegaan....

Ingrediënten

30 gram Boter
2 eieren
250 gram suiker
500 gram bloem
375 ml melk
45 gram abrikozenjam
1 scheutje azijn
10 gram bicarbonate of soda
5 gram bakpoeder
1 snufje zout

De saus:

1 blikje gecondenseerde melk (Friese Vlag)
250 gram boter
250 ml kokend water
250 gram suiker



Bereiden
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Meng de suiker en de boter. Voeg de eieren er één voor één aan toe. Voeg de bloem toe en roer goed door. Meng vervolgens de melk, jam, azijn, soda, bakpoeder en zout er goed doorheen. Giet het beslag in de ovenbestendige schaal (ik heb zelf een ronde souflé schaal gebruikt) en bak het ca. 45 minuten in een oven op 180 graden.

Verwarm alle ingrediënten voor de saus tot de boter gesmolten en suiker opgelost is. Haal de cake uit de oven en prik hierin met een satéprikker een aantal gaatjes zodat de saus goed opgenomen wordt. Giet vervolgens langzaam de saus over de nog warme cake. Zorg ervoor dat álle saus door de cake wordt opgenomen en laat deze even afkoelen. Serveer de pudding met custard en wat fruit.

NB dit nagerecht is niet erg fotogeniek. De bijgevoegde foto is afkomstig van de site van de zweedse Coop. Een betere foto is vrees ik niet mogelijk... Vers fruit maakt het plaatje wel af.

Pumpkin Pie

Dit jaar gaat de zomer naadloos over in de herfst. En nu het nog mooi licht is en toch al wat herfstkleuren hier en daar te zien zijn, voel ik me al helemaal herfst. Wellicht is het wat vroeg voor Pumpkin Pie, die eigenlijk bij een Amerikaanse thanksgiving hoort, maar bij het zien van heerlijke oranje pompoenen op de Albert Cuypmarkt kreeg ik er ineens helemaal zin in... herfst en taart!

Deze taart heb ik een paar jaar geleden voor het laatst gegeten. Het was kerst en ik besloot een lange week bij mijn zus in Chicago langs te gaan. Lekker naar de grote musea en langs de extravagante kerstetalages wandelen die de Windy City rijk is.... Ik had me vooraf niet bedacht dat die Windy ook een hele straffe snijdende windy was, die me met -17 graden om de oren sloeg. Maar binnen was het warm, met kaneelthee en heerlijke pompoentaart...


Bodem:

125 gr bloem
snufje zout
90 gr zachte boter in stukjes
2 tot 3 eetl. water

Vulling
500 g pompoen
150 g bruine basterdsuiker
2 dl slagroom
2 theel. kaneel
1 theel. gemberpoeder
½ theel. nootmuskaat
2 eieren
gehakte pecannoten

Verwaarm de oven voor op 220C
Meng de ingredienten voor het deeg en kneed deze tot een bal die je ca een half uur in de koelkast laat rusten.
Schil de pompoen en snij deze in blokjes (ca 2 cm). Kook deze voor ongeveer twintig minuten en laat ze goed uitlekken. Voeg de andere ingredienten hieraan toe en prak dit met de staafmixer of blender tot een gladde mousse. Roer hier op het laatst de noten doorheen.

Neem het deeg uit de koelkast en bekleed hiermee een springvorm of quicheschaal. Bak de pumpkin pie 15 min op 220C, zet de oven op 175C en laat de pie nog ongeveer 45 minuten rustig bakken.

Vette Honger!

Ok, vandaag geen lekker recept, maar iets heel anders. Iedereen die van koken houdt zal net als ik zich ook bezig houden met goede, gezonde voeding en de herkomst daarvan. Afgelopen mei zag ik een documentaire, Vette Honger, die mij er toe aanzette nog slechts enkele keren per week vlees te eten.

Anno 2007 gaan er wereldwijd meer mensen dood door overgewicht dan door ondervoeding (1 miljard zwaarlijvigen versus 820 miljoen ondervoeden). Wat is het toch dat we het niet kunnen laten ons dood te eten, koste wat kost? Dit wrange gegeven vormt voor makers Britta Hosman en Jorien van Nes het startpunt van een speurtocht naar de relatie tussen onze vetzucht en hun honger. Met welke simpele ingrepen kunnen we onze eetgewoonten voor hen en onszelf minder schadelijk maken? Want mensen met onder- en overgewicht hebben te kampen met hetzelfde tekort: een gebrek aan vitaminen en mineralen, dit alles als gevolg van onze voedselproductie. Is deze grootschaligheid de reden dat we niet meer nadenken bij wat we eigenlijk eten? Hoe kan het dat er nog steeds honger is, terwijl er wereldwijd per dag bijna drieduizend calorieën per persoon worden geproduceerd? Waarom zijn steeds meer mensen te dik? Wat weten we eigenlijk van de herkomst van ons voedsel? Veroorzaakt onze manier van produceren elders honger? Kunnen we iets aan slechte productiemethodes veranderen en tegelijkertijd meer mensen voeden dan nu het geval is? Aan de hand van interviews, animaties, archiefmateriaal, YouTube-filmpjes wordt het onmodieuze probleem van honger gekoppeld aan het modieuze probleem van vetzucht. In de associatieve zoektocht naar de oorzaken van honger en vetzucht en de pogingen dit probleem op te lossen, komen verschillende mensen aan bod, zoals voormalig Unilever-man Hans Eenhoorn, betrokken bij de hungertaskforce van de VN, Eelco Fortuyn van Fairfood, Louise Fresco, freegans (mensen, die met eten uit prullenbakken koken), Marc Janssen van CBL en Vindi Banda van Unilever. Een programma van Britta Hosman en Jorien van Nes.

Deze documentaire wordt 15 september herhaald op Nederland 2. Beslist de moeite waard om te kijken en een kritisch beeld te vormen over voeding en eetgewoontes.

Tarte Tatin

Het is al een jaar of wat geleden dat mijn moeder thuis kwam met een le Crueset pan, in de herkenbare oranje kleur, die geschikt was voor zowel het gasfornuis als de oven. Deze pan hangt al een hele tijd tussen de andere zware oranje pannen in een daarvoor bestemd pannenrek, en herinnert mij aan een periode dat mijn moeder regelmatig een Tarte Tatin bakte. Ik besloot deze treurige in onbruik geraakte pan maar eens af te stoffen voor gebruik.

Net als de clafoutis, is de Tarte Tatin weer een Frans recept waarbij je eindeloos kunt varieren op het thema en wat ook nog eens kinderlijk eenvoudig is. Ik ben dan ook niet begonnen met het bekende appeltaartje, maar met een taart van rode uien. Op een beduimeld papiertje in mijn moeders kookschriftje stonden enkele notities die zij had opgeschreven tijdens een workshop, ongetwijfeld georganiseerd door de eerder genoemde pannenfabrikant, die na afloop mijn moeder de gietijzeren pan aansmeerde.

Natuurlijk mag bij dit recept ook niet het sprookjes achtige verhaal achterwege blijven van de ontstaansgesehiedenis ergens achter in de negentiende eeuw. Er waren eens twee ongehuwde Franse mademoiselles die van hun vader zijn hotel in Lamotte-Beuvron erfden. Caroline Tatin ontving de gasten en haar zusje Stéphanie Tatin deelde in de keuken de lakens uit. Ze maakten samen geurige appeltaarten die in de wijde omtrek befaamd waren om de smaak en textuur. Op een dag midden in het drukke jachtseizoen, kwam een groep hongerige jonge mannen terug van de jacht. Stéphanie was van één van hen zo bijzonder gecharmeerd, dat ze een taart bakte zonder deeg. Toen ze de geur van caramel uit de keuken rook, rende ze gealarmeerd weer naar binnen. Aangezien ze niet een appeltaart zonder deeg konden serveren aan het groepje aantrekkelijke jagers, legden ze het deeg op de taart, in plaats van eronder. Na het te hebben gebakken, draaiden ze de taart om. Zo hadden zij een taart gebakken met een gecarameliseerde bovenlaag op een lekker knapperig deeg, waarmee ze tot op de dag van vandaag wereld beroemd zijn geworden. En ze leefden natuurlijk nog lang en gelukkig, want ik neem aan dat de jongeman als een blok voor de kookkunsten van de vrijgezelle mademoiselle was gevallen.

Als je ook een hongerige jonge jager aan je wil binden, hier is het recept!

Tarte tatin met rode uien

6-8 rode uien, gepeld en gehalveerd
150 gr. suiker
50 gr. boter
4 takjes thijm
2-3 eetl. water
2 eetl. aceto balsamico
5 plakjes bladerdeeg
wat zout en zwarte peper

Verwarm de oven voor op 220°C. Smelt in een (oven bestendige) pan de boter en de suiker. Voeg hieraan de geschilde en gehalveerde rode uien toe. Laat het geheel een half uurtje met de deksel op de pan sudderen op een laag vuur. Ze moeten gekarameliseerd zijn, dus laat ze niet bruin worden.

Laat de plakjes bladerdeeg ontdooien. Voeg de balsamico-azijn, water, thijm en zout en peper toe aan de uien. Zet het vuur iets hoger en laat het vocht inkoken tot de uien mooi donkergekleurd en nog net een beetje vochtig zijn.

Stapel de plakjes bladerdeeg en rol deze met een deegroller uit over het bebloemde aanrecht. Leg het deeg op de uien en stop het aan de zijkanten een beetje in (het deeg krimpt iets in de oven). Prik er met een vork wat gaatjes in. Zet de pan in het midden van de oven. Laat het bladerdeeg in 20 - 25 minuten mooi goudbruin, gaar en knapperig worden. Haal uit de oven en laat even een minuutje staan. Leg een grote serveerschaal erboven op en keer vorm en schaal samen om.